Anne & Baba
Geçen gün, taa çocukluk yıllarımdan, rahmetli babanemin hediye ettiği bir kitabım geçti elime. 21.6.1987 diye tarih atmışım üzerine, tam 23 yıllık. Su gibi akıp giden şu zamana da bakın. Hoş bir tesadüf sonucu, kitabın yazarı Abdülkadir Bey’le telefonda görüşme şansım oldu bugün, çok da güzel oldu.
“Nasıl ahlaklı ve terbiyeli çocuk oluruz?”, kitabın konusu bu. İşe ilk olarak, anne ve babayı tanıtarak başlıyor ki, o satırlardan bazılarına burada yer vermek istiyorum:
“Çocuklar! Annelerimiz, aylarca bizi karnında taşıyıp, binlerce zahmetle doğurduktan sonra, yine durmayıp gece-gündüz bizim iyiliğimiz için ömür tüketmektedirler. Çocuklarının en küçük bir rahatsızlıklarında gözlerine uyku girmez, sabahlara kadar başında beklerler. Onların hayır dualarını kazanmak lazımdır. Küçükken, onların kucaklarındaki halimizi hiçbir zaman unutmamalıyız.
Babamız da bizi ve annemizi rahat geçindirmek için geceyi gündüze katar, çalışır. Onların, kan-ter içinde çalışmaları, hep bizim içindir. Biz de onların şükrünü bilmeli, onlara karşı hizmet ve itaatimizde eksiklik yapmamalıyız. İyi hallerinde ve hastalıklarında onlara daima yardım etmeliyiz.
Hasta olunca size içirilen haplar ve ilaçları seve seve içebiliyor musunuz? Severek iğne yaptırabiliyor musunuz? Fakat o ilaçları içince iyileşiveriyorsunuz. Sonunda sıhhatinize kavuşuyorsunuz. Belki anne ve babalarınızın kızmaları ve size koydukları yasaklar ağır gelebilir, acı gelebilir. Unutmayın çocuklar! Onlar, tıpkı şifalı fakat acı ilaçlar gibidir. Çok yakında faydalarını görürsünüz.
Sizler küçükken yapılan terbiyenin asıl kıymetini büyüyünce bileceksiniz.”
Abdülkadir DEDEOĞLU
çok güzel…
Evet Tulaycim, hos Sedamizin annesi,sevgili hala kizi. gercekten guzel ve dogru bir yazi.Ikinizi de opuyorum.