Keşke Bir Kocayla Bir Ömür Geçirseydim
Ayşe Arman: Geçmişe bakınca ne düşünüyorsunuz? “Şu şu aptallıkları yaptım” diyor musunuz?
Müzeyyen Senar: Demez miyim? Çok aptallık yaptım. 1933’te sahneye çıktım, daha doğrusu çıkartıldım, 10 lira yevmiye ile. Bu işi hiç istemedim. Ama hayır da diyemedim. Bugün sorarsan, “Hiç mi pişmanlığın yok?” diye, “Var” derim. “Müzeyyen Senar olmak yerine, bir kocayla bir ömür geçirmek isterdim.” Keşke bir adamla birlikte yaşlanabilseydim. Bugün bir arkadaşımın 66. senelerini kutlayacağız. 66 yıldır evliler. Ne güzel bir şey.
Ayşe Arman: Her şeyi bir kenara koyar mıydınız yani, aynı adamla bir ömür geçirebilmek için?
Müzeyyen Senar: Koymaz mı insan, koyar tabii.
Ayşe Arman: Bunun nesi güzel?
Müzeyyen Senar: Aaa döverim seni! Bundan daha güzel ne var? (Hürriyet-Pazar, 03.09.2006)
Bu röportajı saklamıştım. Boşa değilmiş demek ki, paylaşmak varmış kısmette. Hatırlayanlar olacaktır mutlaka. Daha önce okumamış olanlar için, satır arası yer vermek istedim. Aile olmak güzel bir şey vesselam…