SİMİT

Ağu 13, 2015 by Editör

Eski Osmanlı fotoğraflarına göre her birinin çapı 20-25 santim olan simitler yıllar içinde küçüldü, kalınlaştı.

İlk defa 14. yüzyılda Osmanlı ordusunda görev yapan yeniçeriler için yapıldı, imparatorluğun tarihi kadar eski olan simit, zamanla Türklerin “fast food”u haline geldi.

Bilhassa Galata, Kumkapı, Samatya ve Beylerbeyi’ndeki fırınlar, imal ettikleri kaliteli simitlerle nam salmıştı.

Bu kaliteli simitlerin hamuru un, su, süt, şeker, susam ve tuzla karıştırılıp yapılır; hamur mayalanınca parçalara ayrılıp halka biçimi verilir, daha sonra da pekmezli soğuk suya atıldıktan sonra susama batırılıp fırına verilirdi.

Eski ustalara göre simidin kaliteli olabilmesi için piştikten sonra 22 ayar Osmanlı altınının rengini alması şarttı.

Evliya Çelebi Seyahatnamesi’ne göre, 16. yüzyılın ikinci yarısında İstanbul’da 70 fırında 300 simitçi çalışıyordu. Eskiden yapılan simitler içinde en popüler olanları; Anadolu sarması, susamlı simit, sütlü simit, makarna simidi ve şerbet simidiydi.

Eski İstanbul’da da simitçiler günde beş posta, fırınlardan simit alır ve her defasında değişik semtlerde satarlardı.

Gecenin karanlığı ile beraber son postayı alan simitçiler, kalabalıkların biriktiği meydanlarda sepetlerinin ya da tablalarının köşelerine geçirdikleri uzun çubuklara simitlerini takarlar, görünebilmeleri için de üstlerine küçük bir fener iliştirirlerdi.

Tolga USLUBAŞ