Milena’ya Mektuplar
Mektuplarının birinde, Milena’ya şöyle yazmış Kafka:
“Yaşamın zaten bulanık olan sularını, böyle şeylerle
daha da fazla bulandırmaya ne gerek var…”
Başka bir mektubunda da “İnsan kendi şeytanlarının çektirdiği azabın acısını,
düşünmeden en yakınlarından çıkarmaya çalışır.”
Haksız mı?
Çok katıldığım bir tespiti de
insanın neşeli olduğu zaman gevezeleştiği.
Ve rica ediyor: “Milena bana yardım edin! Söylediğimden fazlasını anlayın!”
Son bir cümle daha, sabret diyenlere gelsin:
“Benim ihtiyaç duyduğum kadar sabır yeryüzünde var mıdır acaba?”
