Okul Öncesi Eğitimim
Bakıcılar, dadılar, Fransız mürebbiyeler…
Günümüz şartları farklı.
Hiçbiri olmadı hayatımda ki benim zamanımda ana okulu,
okul öncesi eğitim gibi gündemler de yoktu.
Okul öncesi, önlüğünle çantanı aldığın güne kadar olan zamandı.
Benim ana okulum babamın iş yeriydi; diş protez laboratuvarı.
Bakıcılarım da babam ve Burhan Amcam!
Kişiliğimizin ana hatlarının oluşacağı o dönemde, çevremizde olan biten her şeyin, herkesin payı var.
Güzel zamanlarmış; iyi ki her sabah ağlamışım babamla işe gideceğim diye,
iyi ki diş yapmışım orada babaanneme, eğlenmişim.
Uykum geldiğinde sandalyeleri birleştirip yatak yapmışlar bana.
Öğlenleri Burhan Amcam’la Yoğurtçu Parkı’na gidip yemeğimizi yemişiz, oynamışız.
Bol bol toplu taşıma araçlarına binmişiz, nasıl davranmam gerektiğini öğrenmişim.
Akşam beraber laboratuvarı kapatıp, evlere dağılmışız.
Ne çok şey görmüş biriktirmişim ve ne çok gülmüşüm.
Canım sıkıldığında başımın çaresine bakmışım.
Esnafı dolaşıp ziyaret etmişim. Bakkala, pideciye, kırtasiyeye gitmişim.
Kadıköy ikinci adresim olmuş, Altıyol Boğa Heykeli oyuncağım.
Eh bir yabancı dil öğrenmemişim 6 yaşıma gelene kadar!
Ama çok tatlı bir dil duymuşum.
Bir Fransız mürebbiye değiller ama adamın dibiler!!!
Ayrıca laboratuvarın adı Seda Diş Protez’di, gitmeye miydim?!