2017 Hatırası
Üzerinden iki sene geçtiğine ve yüreğim soğuduğuna göre
imzamı attığım yüzeylerden biri olan
aracımızın arka kapısıyla karşınızdayım.
Ziyadesiyle telaşlı bir günümde görmemişim, duymamışım,
azıcık kapıyı kanırtmışım.
Müzik defterindeki dizekler gibi olmuş,
ne bileyim çizgili bir dosya kağıdı gibi de biraz.
Velhasıl satırlar çizmişim kendime adeta!
Şimdi şakalar yapıyorum ama o zaman çok çok üzülmüştüm.
Yok yere zarar ziyan! Para kolay mı kazanılıyordu.
Yine de canım sağolsundu! 🙂
Reha’ya olayı aksettirirken, dedim ben küçük bir kaza yaptım.
Dedi sana bir şey oldu mu? Dedim yok.
Dedi başkasına bir şey oldu mu?
Dedim yok. Dedi araba çalışıyor mu?
Dedim evet. Dedi e tamam o zaman,
yapacak bir şey yok, geçmiş olsun, eve git.
Sonra ben de ona, tabii üzerinden çokça vakit geçtikten sonra,
hatıra olsun diye böyle bir çalışma yapıp gönderdim.
Arşivimizde dursundu: Olanla ölene çare yok.
Devam et ve yapılması gerekenleri yap!