Cüzdanda Yara Bandı Taşımak
Yıllar yıllar önce, Zeynep üç yaşındayken,
bir parkın taşlık alanında düştü.
Canı yanan her insan evladı gibi ağladı.
Belki biraz daha fazla.
Kucağımda acısını yaşarken, olanları gören bir hanımefendi,
sağolsun, cüzdanından bir yara bandı çıkarıp bize verdi.
Aman bu Zeynep’in bir hoşuna gitti, bir hoşuna gitti; ağlamayı bıraktı.
Bantı yapıştırıp, yarasının üzerini kapattı.
Kapatınca kuş gibi hafifledi.
O günü hiç unutmam.
Cüzdanınızdan yara bandı çıkartıp bir krizi sonlandırıyorsunuz!
Çok karizmatik bir hareketti bence.
Eve gidince üç beş tane attım hemen cüzdanımın bir kenarına.
Çok da kullandım.
Geçen gün epey yürümüştük, ayağım yara oldu.
Yapıştırdım bir tane, rahat rahat devam ettim yürümeye.
Fatih’e de Zeynep’e de bir çok kere yara bandı ile müdahale ettim.
O hanımefendi gibi başkalarına lazım olduğunda çıkarıp verdim.
Çok kınıyorum; cüzdanın bir köşesine yara bandı atılmaz mı yahu? 🙂