Çek O Elini Ağzından!
Hiçbir şeyi çözemeyecek cümlelerde bugün:
“Çek o elini ağzından!” “Yeme şu tırnaklarını!”
O tırnaklar sahipleri tarafından, yaşamın belli dönemlerinde yenir.
Hep yendi.
Ama yok, altında yatan sebebi araştırmak adına,
hemen huzursuzluğa huzursuzluk katacağız.
Bir duralım bakalım, azıcık yesinler.
Karınlarını tırnakla doyuracak değiller ya.
Belli ki bunu yapmaya ihtiyaçları var.
Ben de yedim, ben de “yeme” dedim.
Baktım olmuyor, şakalar yapmaya başladım.
“O kadar çok seviyorsanız, yarın beslenme kutunuza da koyayım.”
ya da valiz hazırlarken: “Çocukların tırnak makasını koymuyorum,
çünkü nasılsa onlar yiyorlar.” dedim.
İnsanoğlu böyle..
Hele de küçükken, o elini illa ağzına götürecek.
Tırnak yiyecek, sallanan süt dişini yoklayacak, saçını parmağına dolayacak,
elleri terleyecek…
Farklı sebepleri olabilir ama zaten çocukların ne oldukları belli olan
öyle çok stres sebebi var ki..
Okul hayatı kolay mı?
Dersleri derste anlamak her zaman mümkün değil.
Sonra arkadaşlar, öğretmenler, sınavlar, sosyal hayat, ev..
Azıcık tırnak yediler diye hemen öyle şey etmek olur mu?
Yiye yiye bir hal çaresini bulacak onlar.. Biz de köstek değil
destek olursak daha az bir tırnak tüketimi ile
sıradaki tuhaf davranışımızla hayatımıza devam edebiliriz.
Bir tırnakla bitiyor mu bu işler yahu?!
Daha bunun tiki var.
Seç, beğen, al.
Ayrıca o yataklara da geceleri bir müddet işenecek.
Hepimiz böyle büyümedik mi?
Bir konumuzun daha sonuna geldik,
programımıza sizden gelen fakslarla devam edeceğiz.
Bizden ayrılmayın. 🙂