Kur’an Ayetlerinde Çocuğun Değeri
Kur’an-ı Kerîm, anne babaların evlatlarına karşı yaratılıştan ve içten gelen bir sevgi ve şefkat beslediklerini ifade etmektedir.
Bu durum bazı ayetlerde çocuk kelimesi yerine, gözbebeği mânâsına gelen “kurratu ayn” tabirnin kullanılmasından anlaşıldığı gibi, Hz. Yusuf’un (a.s) kaybolması karşısında, Hz. Yakub’un (a.s) ona karşı duyduğu şefkat ve hasretten dolayı gözlerinin kör olmasına sebep olan ağlayış ve ızdıraplarını dile getiren ayetlerden de anlaşılabilir.
Ahiret ve cennet hayatında da çocukların varlığından bahdedilmektedir. Kur’an-ı Kerîm üç ayrı surede, “saçılmış inciler” e benzetilen cennet çocuklarından bahsetmektedir.
Çeşitli ayterlerde yer alan baba-oğul ilişkilerinin tümünde, babanın oğula hitap tarzının he zaman şefkat ve merhamet ifadesi olan “yavrucuğum, oğulcuğum” şeklinde olduğu görülecektir. Bu ayetlerin tümünde ” büneyye “ kelimesi geçmektedir ki, bunun Türkçemizdeki tam karşılığı “oğulcuğum” demektir.
Kaynak: Çocuklarımıza Allah’ı Nasıl Anlatalım?, Prof. Dr. Mehmet Emin AY