Tadıyla & Zamanında
Bazı şeyler çabuk bitmesin, bazı zamanlar çabuk geçmesin ister insan…
Bunda hemfkiriz, değil mi? 🙂
Küçükken dondurmamızı hemen bitmesin diye gıdım gıdım yemeye çalışmamız gibi. Mümkün olabilir mi böyle bir şey? Tadına doyum olmaz, bitirirdik hemen.
Öyle şimdiki gibi fazla çeşit olmazdı; çikolata, kaymak, çilek, belki vişne, limon… Ama nasıl bir çilek, nasıl bir kaymak; kokusu hala burnumda. Öyle net hatırlıyorum ki yemeden önce kokladığımı, hala ne zaman bir dondurma yiyecek olsam önce koklarım pastane yolunu tutan o küçük kız gibi.
Herkesin kendince bir yeme şekli vardı. Artık iyice azaldığında külahın dibini ısırır, biraz da tersten yerdik ve bittiğinde mutlaka üzülürdük.
Sonra kimin dondurması bitmemişse onunkine göz dikerdik. O kadar gözün altında nasıl bir dondurma keyfiyse artık o?! Dondurma dondurmalıktan çıkardı…
Yesene şunu çocuk, tadıyla, zamanında!