Çayın Yanına Bir Şeyler
Tatlı, çikolata, şeker
Çayın yanına bir şeyler…
Eee n’apalım, biz hep çayın yanında bir şeylerle büyümüşüz.
“Yavan mı içeceğiz, yok mu yanına bir şeyler?” sorusu ikindi vakitleri hep gündem oluşturmuş.
Hadi hepsini geçtim, bir kere altın günlerinin en parlak döneminde büyümüşüz. Okul dönüşü kendimizi günlerin ortasında bulmuşuz. Kekin, poğaçanın, dolmaların, böreğin, yaş pastanın, kısırın, kurabiyenin ve çeşitli salataların aynı gün yan yana sunulduğu, “ Bir tane daha al”, “Ölümü gör!”, “Aşk olsun, hiçbir şey yemediniz yaaav!” nidalarının yankılandığı, vokallerde çay kaşıklarının şıkırdadığı o unutulmaz ortamlar. Yani taaaa o zamanlardan şeker yüklüyüz.
Dememişiz ki “şekersiz bir hayat nasıl olur?” Böyle bir merakımız olmamış. Azaltmışız ama ilişkimiz hep samimiyetle devam etmiş.
Nereye varmak istiyorum ben de bilmiyorum. Herhalde çayın yanına bir şey yoktu diye, evet ondan oldu herhalde. Bir de az miktarda süt ve ziyadesiyle olgunlaşmış iki muz vardı, bir miktar da can sıkıntısı.
Kattık, karıştırdık, çırptık yine.