Kürk Mantolu Madonna ve Raif Efendi
Raif Efendi’nin bu neviden bir defteri olacağı aklıma bile gelmezdi.
“Okuma!” dedi ve başıyla odanın karşı tarafını işaret ederek mırıldandı:
“Onu şuraya at!..”
Gösterdiği yere baktım. Parlayan kızıl gözleriyle demir sobayı gördüm.
“Sobaya mı?”
“Evet!”
“Ne münasebet, Raif Bey!” dedim. “Yazık değil mi? Size uzun zaman arkadaş olmuş bir defteri manasız yere yakmak doğru mu?”
“Lüzumu yok!” dedi ve başıyla tekrar sobayı gösterdi. “Artık lüzumu yok!”
Onu bu fikirden vazgeçirmenin mümkün olamayacağını anladım. Herkesten sakladığı ruhunu ihtimal ki bu deftere dökmüştü ve şimdi onunla beraber gitmek istiyordu.
Kürk Mantolu Madonna, Sabahattin Ali
Ah Raif Efendi!
Defterine yazdıkların beni çok etkiledi.
Senin de dediğin gibi “İnsanın muhakkak kendini boşaltması lazım…”
Bir kişiye de olsa içini dökebilmesi…
Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat o da olmayınca…
Sen yazmaya karar verdin. İyi de ettin…
Zeynep’le seni böyle hayal ettik bu arada…