Kendin İçin Bir Şeyler
Annem, görüntülü bir konuşmamız sırasında,
öğlen saatlerinde elimde bir bardak çay görünce
“Bak bak şuna bak, çayı da var” dedi gülerek.
“Ay ne yapayım, sabah içemedim, şimdi de canım çekti. Saati mi var bunun?” dedim.
“Aferin kız! Şunu bir ben yapamadım. İyi etmişsin, afiyet olsun.” dedi.
Çünkü kendisi zamanında ev, biz çocuklar, büyükler, alış veriş ve başka şeyler derken
keyfini ihmal ettiği için, şimdi ben yapınca, övdü beni.
Ben annem kadar fedakar olamam.
Olmak da istemem.
O kendi keyfini hep ikinci plana attı.
Ben de ona bakıp, keyfimi ön plana almayı öğrendim.
Kendi keyfini daha çok ön planda tutacaksın ki anneciğim,
zaman zaman onu ihmal ettiğinde, stoklarından durumu idare edebilesin
ve ben sana geç de olsa bunu öğreteceğim!