Dikiş Kutusu
Dikiş kutuları hep çok eğlenceli gelmiştir bana.
Renkli renkli makaralar, don lastiği, kırık bir mıknatıs parçası üzerinde toplanmış
iğneler, yüksük ve bir sebeple bir araya gelmiş irili ufaklı düğmeler…
Eski bir kurabiye ya da çikolata kutusu hepsine ev olurdu. Bizim dikiş kutusu babaannem ya da anneannemde gördüğüm kadar heybetli ve zengin değil.
Ama şöyle bir anım var:
Evlenirken, babaannem alınacaklar listesine dikiş kutusunu eklemiş ve
içindekileri de kendisi temin etmişti. 10 metrelik bir don lastiği de koyunca
“Yuh artık babaanne!” demiştim.
“Olsun olsuuuun, lazım olur.” demişti.
Ve bir gün lazım oldu.
Bir eşofmanın beline lastik takmamız gerekti.
“Bir don lastiği olaydı” dendiğinde
“Biz de vaaaaar!” diye öyle bağırdım ki sefam olsun..
Ciğerlerime şifa, babaanneme rahmet olsun.