Bitti Derken Başlamak

May 17, 2019 by Editör

Birden kız kardeşimin yaptığı şeyi yapmayı çok istedim. Sonra,

ne yaptığını tam olarak düşünmeden ve bilmeden kardeşimin eline uzanıp

tebeşiri ondan aldım; sol ayağımla.

Tebeşiri ayak parmaklarımın arasında sıkıca tuttum ve dürtüsel bir şekilde

tahtanın üzerine gelişigüzel karalamalar yaptım. Ardından başımı kaldırdım

ve herkesin konuşmayı bırakıp sessizce bana baktığını gördüm.

Alnımdan ter aktığını hissettim. 

Sonra, annem daha önce birçok kez yaptığı gibi, yanıma gelip çömeldi: “Sana onunla

ne yapacağını göstereyim Chris!”, dedi. Yere “A”harfini yazdı.

“Aynısını yaz”, dedi. Yapamadım. Etrafıma bakındım, bana çevrilen gergin, heyecanlı yüzleri gördüm.

Tekrar denedim. Ayağımı uzattım; tebeşirle sertçe yaptığım hamle eğri bir çizgi çizmekten başka bir işe yaramadı.

“Tekrar dene, Chris”, diye fısıldadı annem, “tekrar”.  Denedim.

Vücudumu kastım ve sol ayağımı üçüncü kez uzattım. Harfin bir tarafını çizdim.

Diğer tarafın yarısını da. Sonra tebeşir kırıldı. Atmak ve vazgeçmek istedim.

O anda annemin elini omuzumda hissettim. Bir kez daha denedim. Ayağım öne gitti. Titredim, terledim.

Dişlerimi o kadar sıkmıştım ki az kalsın alt dudağımı deliyordum. Yine de “A” harfini yazdım.

Önümde yerde duruyordu işte! Titrekti, acemiceydi, eğri büğrüydü…

Ama basbayağı “A” harfiydi.

BAŞARMIŞTIM!

Zihnime, kendini ifade etme şansını verecek olan şey başlamıştı.

Ayak parmaklarımın arasında tuttuğum bir parça kırık tebeşirle yere çizdiğim o harf,

benim için yeni bir dünyaya giden yol, zihinsel  özgürlüğümün anahtarıydı!

Sol Ayağım, Christy Brown