Yoksulların Yüreğindeki Ateş
Bir zamanlar, yoksulların elinden yakacak odununu alıp zenginlere veren bir zalim yaşarmış. Bir Allah dostu, şöyle demiş ona:
“Kimi görse sokan bir yılana benziyorsun sen, gördüğü yeri viraneye çeviren bir baykuşsun. Bize gücün yetebilir, fakat görünmeyeni gören, bilinmeyeni bilen Allah’a yetmez. Yeryüzündekilere zulmetme, bedduaları arşa çıkar sonra.”
Bir zaman sonra odun deposu yanmış o zalimin. Yangın konağına sıçramış, nesi var nesi yoksa kül olmuş. Onu eleştiren ve yaptıklarından dolayı kınayan Allah dostu geçiyormuş oradan, zalim adam arkadaşlarına yakınıyor, “bu ateşin neden konağıma düştüğünü anlayamadım”, diyormuş.
Arif, “Yoksulların yüreğindeki ateştir o”, demiş kendi kendine.
İncinmiş gönüllerin ateşinden sakınmak gerekir.
Gülistan’dan…